Op donderdag 20 maart, een prachtige lentedag, gaan we met zeventien enthousiaste wandelaars op pad. Onder begeleiding van onze gids Koen verkennen we begraafplaats Rhijnhof, op zoek naar bloeiende stinseplanten – verwilderde voorjaarsbloemen die hier al eeuwen groeien.

Bij een imposante beuk, geplant in 1910 bij de aanleg van de begraafplaats, blijven we even staan. Koen vertelt dat de lus rond de boom vroeger diende als parkeerlus voor de paardenkoetsen die vanaf het landgoed aan de overkant de begraafplaats opreden. Een bijzonder stukje geschiedenis dat de plek nog meer karakter geeft.

Stinseplanten danken hun naam aan het Friese woord ‘stins’, wat ‘stenen huis’ betekent. Deze planten komen vooral voor rond historische gebouwen zoals landgoederen, boerderijen en kasteeltuinen. Ze werden bewust geïmporteerd uit Zuid-Europa en Azië door de adel, die hiermee hun rijkdom en exotische smaak wilden tonen. De sterke soorten – vaak bol-, knol- of wortelgewassen – hebben de eeuwen getrotseerd en zijn inmiddels volledig verwilderd.

Tijdens onze wandeling ontdekken we de laatste restanten van twee soorten sneeuwklokjes. Aan het einde van de route stuiten we zelfs op een derde soort: het bleke sneeuwklokje. De winterakoniet is uitgebloeid en heeft enkel nog groene pollen achtergelaten. Verder bewonderen we de Oosterse sterhyacint, de Oosterse anemoon en de vingerhelmbloem, waarvan Koen ons uitlegt waarom deze ook wel ‘vogeltje-op-de-kruk’ wordt genoemd.

Met aandacht bekijken we het verschil tussen sterhyacint en sneeuwroem, goed zichtbaar wanneer ze naast elkaar staan. Ook leren we hoe we de boerenkrokus en de bonte krokus kunnen onderscheiden: bij de bonte krokus is het steeltje bovenaan paars gekleurd. Een bijzonder moment beleven we als we tot onze verrassing de weidegeelster spotten – wij zijn de eersten die hem vandaag op deze plek zien!

Koen wijst ons erop dat de blauwe druifjes in onze tuinen vaak de langbladige druifhyacint zijn, terwijl de oorspronkelijke blauwe druifjes kortere blaadjes hebben. Dan komen we bij de Japanse sierkers, waarvan de knoppen op springen staan. Hier vertelt Koen over de schoonheid van de Sakura en de Japanse traditie van Hanami, waarbij mensen samenkomen om de kersenbloesem te bewonderen.

Na deze leerzame en bijzondere tocht sluiten we de dag af met een gezellig kopje koffie of thee. Met een voldaan gevoel nemen we afscheid van elkaar, terugkijkend op een prachtige wandeling vol natuur en historie.

Wandelbegeleidster Elly – Wandelgroep Leiden